Αντώνης Σαμαράς: Αγαπημένο μου Ημερολόγιο

Όταν ήμουν μικρός, με πολλά λεφτά και βαριά ψυχικά νοσήματα περιτριγυρισμένος γνώρισα ένα κόσμο μέσα απ τη γυάλα. Μόλις ξεκίνησα να βγαίνω λίγο απ τα βολικά μου, τεράστια πατομπούκαλα μου κόλλησαν στα μάτια (τα πιο ακριβά) να μην τυφλωθώ. Τα παιδιά στο σχολείο με κορόιδευαν για την βλακεία μου, αλλά εγώ κατάφερνα να γίνομαι ακόμη πιο απωθητικός με την υπεροψία μου. Το ήξερα από τότε πως δεν είχα ψυχή και μια μέρα θα τους πατούσα όλους αυτούς σαν τα μυρμήγκια. Με στείλανε στην Αμερική να σπουδάσω τα καλύτερα στα καλύτερα. Ανάθεμα κι αν καταλάβαινα μια πρόταση, μια φράση, μια λέξη. Είχαμε λεφτά και πληρώναμε, λεφτά με ουρά. Κάτι αυτό, κάτι που ψάχναν εκεί έξω ένα βλάκα να κάνει τη δουλειά τους αργότερα, μεγαλούργησα. Εγώ κι άλλος ένας. Αυτός που αλλάζει τις αλυσίδες των ποδηλάτων εν κινήσει.

Άνοιξα και πιτσαρία. Μεγάλη επιτυχία, η καλύτερη πίτσα της Μασαχουσέτης. Εκεί ανδρώθηκα, η πρώτη και τελευταία φορά που δούλεψα στη ζωή μου (βασικά κάτι σκυλάραπες δούλευαν, εγώ είχα βάλει τα λεφτά του μπαμπά). Τότε ήταν που επιτέλους αισθάνθηκα έτοιμος γι αυτό που με προόριζαν. Αρκετά γαλαζοαίματος και αρκετά ηλίθιος. Ο απαραίτητος συνδυασμός για να είσαι πρωθυπουργός.

Γύρισα στη χώρα μου με βαρύ το αίσθημα ευθύνης. Δεν ήξερα πως να το διαχειριστώ γι αυτό πήδηξα τη Βίσση μπας και λίγο χαλαρώσω. Δεν ήταν μόνο το αίσθημα ευθύνης για να τα λέμε όλα. Ήταν που τα ντόπια σκυλιά θελαν τη δουλειά μου για πάρτη τους. Αναγκάστηκα να πάω στη Νεα Δημοκρατία, μιας και ο Β' παγκόσμιος ήταν τότε κοντά και οι μνήμες του φασισμού δεν μου επέτρεπαν να βρεθώ κάπου που να έχω πραγματική ιδεολογική ταύτιση. Παρ ότι ξεκίνησα καλά και με υπουργεία την σταδιοδρομία μου, η απληστία μου με οδήγησε να προσπαθήσω να "φάω" τον όπως αποδείχθηκε απέθαντο και η τιμωρία μου ήταν 20 χρόνια πολιτικής εξορίας.

Για πολύ καιρό περίμενα. Έτρωγα, έξυνα τα παπάρια μου, περιφερόμουν στα γκαλά, έκανα διακοπές. Περίμενα. Περίμενα μέχρι να έρθει η στιγμή που το κριτήριο των Ελλήνων θα έχει πέσει τόσο που το πόσο επικίνδυνα κομπλεξικός και εξουσιολάγνος είμαι δεν θα ενοχλεί κανέναν. Ήμουν πια πολύ κοντά στο όνειρο μου. Θα γινόμουν πρωθυπουργός. Έστω Πρωθυπουργός πιόνι και εξυπηρετητής. Και γιατί όχι δηλαδή; Τίμια συναλλαγή. Μου έδωσαν αυτό που ήθελα και το ανταπέδωσα. Και να' μαι, Πρωθυπουργός. Μάγκας και νταής. Κανείς πια δεν μπορεί να με κοροϊδέψει ούτε να με πει άχρηστο γιατί θα του στείλω τα ΜΑΤ σπίτι του. Θα γαμήσω τους αδύναμους γιατί μου θυμίζουν τον εαυτό μου. Θα γαμήσω τους μετανάστες γιατί μου θυμίζουν τι μου συνέβαινε στην Αμερική στα γκέτο των Μαύρων. Θα τους γαμήσω όλους γιατί μπορώ.

Αγαπητό μου ημερολόγιο, στα γράφω αυτά λίγο πριν η κυβέρνηση μου πέσει και αρχίσουμε ένας ένας να γεμίζουμε τη μπουζού στην οποία βρίσκονται ήδη οι υπόλοιποι σύντροφοι. Δε με νοιάζει όμως πια, γιατί έγινα Πρωθυπουργός. Πραγματοποίησα το όνειρο μου. Πόσοι μπορούν να πουν το ίδιο άραγε..;

Ο Ρωμανός η κοινή συνισταμένη των επιλογών μας

Τη νύχτα της 6ης Δεκεμβρίου 2008 φεύγοντας από τα Εξάρχεια, λίγα μόλις μέτρα από το μέρος που είχε δολοφονηθεί πριν μία ώρα ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος δεν είχα ιδέα τι είχε συμβεί. Και ακόμη περισσότερο δεν είχα ιδέα τι επρόκειτο να ακολουθήσει. Το ότι η Αθήνα καιγόταν για μέρες πριν αρχίσουν οι κρίσεις, τα μνημόνια και τα ΔΝΤ με αφορμή την δολοφονία ενός παιδιού από την ταχέως φασίζουσα αστυνομία ήταν το πρώτο ταρακούνημα για την Άρχουσα τάξη αλλά και για εμάς τους ίδιους. Είχε ξεκινήσει η αρχή του τέλους μιας κοινωνίας που στήθηκε και συντηρήθηκε με βασικό της πρόταγμα τον κανιβαλισμό ο οποίος επιτεύχθηκε μέσω της τεχνολογικής και αισθητικής λοβοτομής.

Πέρασαν δύο χρόνια από τότε για να έρθει η συνθήκη που θα πυροδοτούσε την έναρξη της ολικής αποσύνθεσης παρασύροντας όλες τις κοινωνικές ομάδες σε μια σπειροειδή πορεία προς τον πάτο της ανθρώπινης υπόστασης τους.

Η πορεία λίγο πολύ γνωστή. Αντιλαμβανόμενοι την απειλή κατά της ευημερία μας, της "ησυχίας" μας και τελικά της ζωής μας βρεθήκαμε μπροστά στη στιγμή που έπρεπε να επανεφεύρουμε την θέση μας στα πράγματα, χωρίς να διαθέτουμε φυσικά ίχνος ηθικής, λογικής, αισθητικής. Έννοιες που για τους περισσότερους από εμάς δεν είχαν καμία θέση στο κόσμο που είχε δημιουργηθεί τον τελευταίο αιώνα.

Μέσα στην διανοητική και ηθική ανεπάρκεια μας βρεθήκαμε τελικά με τα υλικά που διαθέταμε να πάρουμε θέση απέναντι σε ένα σύστημα που λειτουργεί σαν μηχανή του κιμά. Βάλαμε τους ναζί στο κοινοβούλιο, δεχθήκαμε αδιαμαρτύρητα την βία της κρατικής καταστολής απέναντι μας, ανεχτήκαμε να δημιουργηθούν στα χώματα μας τα γκουαντάναμο της Ευρώπης, χειροκροτήσαμε τους πνιγμούς των μεταναστών, υποστηρίξαμε ρατσιστικές δολοφονίες ημεδαπών και αλλοδαπών, κατευθύναμε την οργή μας στον διπλανό μας και ακόμη περισσότερο σε όποιον διπλανό μας αντιδρούσε. Αυτές και πολλές άλλες είναι οι επιλογές που κάναμε ως κοινωνία.

Σήμερα παρακολουθούμε ηδονικά από την τηλεόραση την πορεία ενός παιδιού προς το θάνατο μόνο και μόνο επειδή διάλεξε να διεκδικήσει το αυτονόητο. Έχοντας ξεπουλήσει το όποιο ίχνος αξιοπρέπειας μας έχει απομείνει κριτικάρουμε από την ασφάλεια ενός καναπέ τον οποίο ποτέ δεν αποχωριστήκαμε. Η υπόθεση του Ρωμανού δεικνύει σε όλο της το εύρος το μέγεθος της κοινωνικής μας αποσύνθεσης. Ένα παιδί έχει όνειρα και θέληση για ένα κόσμο πιο δίκαιο, η μπότα της καταστολής το συντρίβει και ο Έλληνας παρακολουθεί χαιρέκακα.

Το έχω ξαναγράψει και δυστυχώς επιβεβαιώνομαι κάθε φορά παρατηρώντας τα κοινωνικά αντανακλαστικά μας. Δεν είμαστε ζωντανοί που παλεύουμε για την ζωή μας. Είμαστε νεκροί και αυτό που ζούμε είναι η σκύλευση του πτώματος μας.

ΣΟΚ: Οδηγός λεωφορείου έμαθε να φρενάρει!

Σαν βόμβα έσκασε στο επιβατικό κοινό της Αθήνας η είδηση ότι οδηγός αστικού λεωφορείου έμαθε να φρενάρει και να επιταχύνει. Η είδηση διαδόθηκε ταχύτατα στα social media μέσα από τους επιβάτες του 550 που κάνει την διαδρομή Π.Φαλήρο - Κηφισιά.

Οι εικόνες που δόθηκαν στη δημοσιότητα είναι σχεδόν συγκλονιστικές καθώς φαίνεται ξεκάθαρα η κλήση του σώματος των επιβατών κάθε φορά που ο οδηγός ετοιμαζόταν να χρησιμοποιήσει τα πεντάλ. Μάταια όμως παρέμεναν έτσι καθώς το όχημα ξεκίναγε και σταμάταγε με πλήρη ομαλότητα.

Μέχρι να φτάσει το λεωφορείο στον τροχονόμο της Κηφισιάς, είχαν ήδη μαζευτεί τα τηλεοπτικά συνεργεία για μια δήλωση από τους μάρτυρες.

Πρώτο εντόπισαν οι τηλεοπτικές κάμερες τον πρωταθλητή άρσης βαρών Πύρρο Κοντοπύρρο. "Στους καιρούς των ισχνών αγελάδων, που η πολιτεία δεν στηρίζει καθόλου τον Ελληνικό Αθλητισμό, τα ΜΜΜ ήταν ο μόνος τρόπος να προετοιμαστούμε για τα πρωταθλήματα! Μόνο με ένα ευρώ την ημέρα (έχω κάρτα) γυμνάζω τρικέφαλους, τετρακέφαλους, στήθος, γλουτούς, κοιλιακούς. Απλά προσπαθώντας να κρατηθώ όρθιος στο λεωφορείο κατά την διάρκεια της διαδρομής. Και τώρα το χάσαμε κι αυτό! Τι άλλο κακό θα μας βρει σ αυτή τη χώρα;" αναρωτήθηκε με νόημα ο πρωταθλητής.

Η συντρόφισσα Γιάννα Αγγελογιάννα ακολούθησε λιτή, περιεκτική και εμφανώς απογοητευμένη : "Με τόσο κούνημα, μας χούφτωνε κάνας άντρας έστω και καταλάθος. Το χάσαμε κι αυτό."

Ένορκη διοικητική εξέταση ξεκίνησε με εντολή Σαμαρά για το συμβάν, ενώ σύμφωνα με αποκλειστικές (μου) πληροφορίες για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Υ.Γ: Ε μα καιρό ήθελα να το γράψω!

Μορφίστε τους Ναζί

Μεγάλη κουβέντα έχει γίνει τις τελευταίες μέρες ψάχνοντας μεταξύ των antifa παρεών και των διαδικτυακών συζητήσεων για την μέθοδο της πάταξης του Ναζισμού. Ειρήνη ημίν.

Η μεγάλη αλήθεια είναι ότι δεν γνωρίζουμε πως εξαλέιφεις τον Ναζισμό. Αλλιώς θα το είχαμε κάνει, δεν θα ήταν πάλι εδώ μόλις 70 χρόνια μετά. Αν θέλεις να πράγματι να τον σβήσεις ξεκινάς από την ισχύ του χρήματος αλλά αυτό είναι μια τεράστια κουβέντα που δεν αλλάζει το εδώ και τώρα.

Παρομοίως δεν αλλάζει το εδώ και τώρα ούτε η βία αλλά ούτε και η προσπάθεια διαλόγου με τους φασίστες.

Και για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Φασίστας δεν είναι μόνο ο αμόρφωτος και ο ακαλλιέργητος φουσκωτός ως είθισται να παρουσιάζεται. Φασίστας είναι αυτός που παρ ότι έχει ένα σκασμό πτυχία, υποκινούμενος από το αίσθημα του φόβου και της ίδιας του της ανεπάρκειας (την οποία δεν κάλυψε ούτε από τα πολλά πτυχία ούτε από τα πολλά μπράτσα) καταλήγει να άγεται και να φέρεται από τα κατώτερα ένστικτα του, τα ζωώδη. 

Το τούβλο στο κεφάλι του φασίστα θα ήταν μια κάποια λύσης αν 1ον αποδεχόμασταν ότι έχουμε το δικαίωμα της αφαίρεση της ζωής του ή ακόμη χειρότερα να αποδεχτούμε 2ον πως αν επιβιώσει του τούβλου θα πολλαπλασιαστεί η μανία του η οποία θα βρει διέξοδο σε κάποιον πιο αδύναμο, τον οποίο υποτίθεται πως προσπαθούμε να υπερασπιστούμε.

Αυτό βέβαια οδηγεί φαντάζομαι τους υποστηρικτές της βίας στην γενοκτονία, τη σίγουρη δηλαδή εξάλειψη του είδους και σε μια τέτοια περίπτωση δεν ξέρω πόσο παραπάνω νόημα θα είχε μια κουβέντα με αυτό το είδος ανθρώπου. Ίσως όσο νόημα θα είχε και η συζήτηση με έναν φασίστα.

Για να μην παρεξηγηθώ. Θα αντιδράσω βίαια όταν απειληθεί η ζωή μου. Θα αντιδράσω βίαια όταν απειληθεί η ζωή του διπλανού μου.

Οι φασίστες είναι επικίνδυνοι. Είναι εγκληματίες χωρίς συνείδηση. Δεν έχουν συναίσθηση της αξίας της ανθρώπινης ζωής (τουλάχιστον όχι όσο εμείς υποτίθεται..)

Ο φασίστας είναι φορέας και υπεύθυνος των επιλογών του. Δεν απαλλάσσεται λόγω βλακείας. Δεν συγχωρείται για την ηθική και πνευματική μόλυνση που σκορπάει στο διάβα του.

Αναρωτιέμαι όμως πως μια κοινωνία σε διεργασία για την λύση του προβλήματος να καταλήγει στον θάνατο ως μοναδική επιλογή. Αν όντως η διαφορά με τους φασίστες όπως διατυμπανίζεται από τους απανταχού antifa είναι η διανοητική τους επάρκεια, δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να καταλήγουν στην ίδια λύση με τους ναζί. Κάτι δεν μου κολλάει. 

Τι μας διαφοροποιεί τελικά; 

Η δυναμική μιας κοινωνίας φαίνεται στον τρόπο που θα αφομοιώσει και θα εξ ανθρωπίσει αυτό που συμβαίνει.

Δεν έγινε φασίστας τυχαία. Από εντελώς ακατάλληλους διεστραμμένους γονείς έως το απαράδεκτο εκπαιδευτικό μας σύστημα όλοι έβαλαν το λιθαράκι τους βιάζοντας τον σωματικά και ψυχικά. Ένα αλυσιδωτό σύστημα βίας δημιούργησε τους στρατούς που σφαγιάζουν ανθρώπους για πλάκα. Λογικά η απάντηση για την λύση του θέματος θα είναι μακριά από την βία.

Θα τελειώσω όπως ξεκίνησα. Απάντηση δεν έχουμε βρει. Η απάντηση θα προκύψει από εμάς, από την στάση ζωής του ενός εκάστου εξ ημών. Αλλά αν το μόνο που έχουμε να καταθέσουμε ως στάση και να το υποστηρίξουμε με ζέση είναι ο θάνατος, τα πράγματα έχουν πάει πραγματικά πολύ στραβά.

Για όλους εμάς

Ομολογουμένως το μπλογκάκι μου έχει γνωρίσει και καλύτερες μέρες. Καιρό τώρα δεν βρίσκω λόγο να γράψω. Όχι πως δεν συμβαίνει κάτι.

Από την τελευταία φόρα σκοτώθηκαν αρκετοί Ουκρανοί, η μέση Ανατολή καίγεται κυριολεκτικά, κάνα δυο επιβατικά αεροπλάνα δείχνουν να καταρρίφθηκαν ενώ εδώ στη γωνίτσα μας μια απ τα ίδια. Τα πράγματα προχωράνε σύμφωνα με τον προγραμματισμό, τα λεφτά μειώνονται, οι ιατροφαρμακευτικές παροχές κόβονται και πάει λέγοντας.

Θα ήταν αστείο να πιστέψει κάποιος ότι βάλανε την Ελλάδα στο στόχαστρο, μάλιστα σε μια εποχή που απειλείται ο πλανήτης με γενικευμένη σύρραξη. Μια μικρή Ελλάδα που δεν παρήγαγε τίποτα, πάρα μόνο κατανάλωνε βουτηγμένη στη διαφθορά και την ρεμούλα του lifestyle.

Η Ελλάδα γι αυτούς τους λόγους αποτέλεσε ένα πολύ καλό πείραμα. Πείραμα που δείχνει να πετυχαίνει η τουλάχιστον αυτό πιστεύουν αυτοί που το διεξάγουν. Σάμπως ιστορικά όποιος παράφρων δοκίμασε να παίξει τόσο ευρείας κλίμακας παιχνίδια που είχαν να κάνουν με την επιβίωση των λαών, το ίδιο δεν έκανε το λάθος να πιστέψει;

Μετά από 40 χρόνια προσανατολισμένοι στο περιττό και ψεύτικο βρεθήκαμε όχι απλά να μην το έχουμε, αλλά να μας λείπουν και βασικά συστατικά μιας υγιούς επιβίωσης.

Το αποτέλεσμα είναι ένα τεράστιο ποσοστό της κοινωνίας να βρει καταφύγιο σε αισθήματα μίσους και εκδικητικότητας θολώνοντας ακόμη και την κρίση ανθρώπων που σε άλλη περίπτωση, με περισσότερη διαύγεια, κατέχουν νου που μόνο να βοηθήσει θα μπορούσε. 

Όμως υπάρχει και ένα μεγάλο κομμάτι ανθρώπων που μην έχοντας δρόμο πουθενά προς τα έξω, στράφηκαν μέσα τους να βρουν την ομορφιά που τους ικανοποιεί και που γουστάρουν να καλλιεργήσουν. Διάγουν το βίο τους με μεγαλύτερη συνείδηση και επίγνωση γι αυτό που κατέχουν και μεταχειρίζονται είτε γιατί έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει τρόπος να διοχετεύσουν αλλού την ενέργεια τους είτε γιατί αποφάσισαν συνειδητά ότι αυτό πρέπει να συμβεί.

Τελικά σε ένα σημείο είναι καλό να πιστεύουν οτι χάσαμε, είναι καλό να πιστεύουν πως μας έβαλαν την ταφόπλακα και μπορούν απλά να μας αποτελειώσουν.

Αυτό που δεν γνωρίζουν όμως οι κύριοι αυτοί καθ ότι ούτε μπορούν ούτε και θέλουν να κυκλοφορήσουν εκεί έξω στους δρόμους είναι ότι ανασυντασόμαστε. Βρίσκουμε ο ένας τον άλλον, δημιουργούμε και εξαπλώνουμε ιδέες και βάσεις τέτοιες που όταν θα έρθει η στιγμή, η γελοιότητα δεν θα έχει πουθενά θέση και κυρίως στις βουλευτικές έδρες και τους πρωθυπουργικούς θώκους.

Για όλους αυτούς και όλους εμάς που ονειρευτήκαμε και ονειρευόμαστε μια ζωή με περισσότερη αξιοπρέπεια και δημιουργικότητα, για όλους αυτούς που χάσαν ή βρήκαν το δρόμο τους, για όλους όσους δεν άντεξαν να δουν το φως της επόμενης μέρας και το σκοτάδι της προηγούμενης, για όλους αυτούς έχουμε χρέος και καθήκον να δώσουμε ότι καλύτερο έχουμε.

Άλμα προς τα πίσω

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρεις από που να το πρωτοξετυλίξεις και ακόμη περισσότερο δεν ξέρεις αν έχει και κάποιο νόημα. Ένα επαναλαμβανόμενο έγκλημα στη λωρίδα της Γάζας το οποίο μισό αιώνα τώρα στοιχίζει ανθρώπινες ζωές. Κυρίως παλαιστινιακές. Το παραμυθάκι της κακής Χαμάς και του καλού Ισραήλ το οποίο υπερασπίζεται τους πολίτες του δολοφονώντας χιλιάδες ανθρώπους. 

Έθνη και έθνη παντελώς λοβοτομημένα υπακούν στις ορέξεις πολεμοκάπηλων φραγκάτων σηκώνοντας το λάβαρο τις ηλιθιότητας πιο ψηλά απ όσο ίσως κάποιος συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας θα μπορούσε να φανταστεί.

Ένας ολόκληρος ο πολιτισμός, αυτός της δύσης, εξαπλωμένος σε ολόκληρη την υφήλιο βιώνει την παταγώδη αποτυχία του να γίνει στοιχειωδώς ανθρώπινος για του κατοίκους αυτής της μικρής γωνιάς που ονομάζεται πλανήτης γη.

Ήταν και είναι ολοφάνερο σε όποιον επιζητεί έστω και στο ελάχιστο ψήγματα αλήθειας και δικαιοσύνης πως μια μέρα η αδικία και ο όλεθρος που έχουμε σπείρει με την συμμετοχή ή και την αδιαφορία μας στην μικρή μας σφαίρα θα επιστρεφόταν χτυπώντας βάναυσα το ανθρώπινο τούτο οικοδόμημα.

Όσο πιο πολύ βλέπω το ανθρώπινο είδος να αποκτηνώνεται και να θανατώνει κατα βούλησιν οτιδήποτε σκεφτεί στο βωμό του χρήματος τόσο πιο πολύ τρομάζω με την τιμωρία που θα χτυπήσει τα κεφάλια μας.

Ίσως η τιμωρία να έχει όνομα. Ίσως να λέγεται Έμπολα. Ίσως η τιμωρία να είναι ο εξευτευτελισμός της ανθρώπινης υπόστασης και δυναμικής και ο τρομερός ατομικισμός που έχει ήδη δρομολογήσει τη δημιουργία μιας κοινωνίας ζόμπι που μόνη κινητήριος δύναμη θα είναι το ένστικτο.

Όσο μέσα στα σπίτια μας συζητάμε βάζοντας στην ίδια ζυγαριά την χάραξη συνόρων με το κόστος σε ανθρώπινες ζωές κάνουμε άλματα προς τα πίσω.

Τρομοκρατία είναι να μην μπορείς να αναγνωρίσεις πια τον εαυτό σου στον καθρέφτη

Συνεχίζεται και το καλοκαίρι ο πόλεμος των αδιάφθορων της Ελληνικής κυβέρνησης εναντίον της τρομοκρατίας. Στην πραγματικότητα μέσα στο καλοκαιρινό λιοπύρι ελέγχουν τα αντανακλαστικά τους οι Έλληνες αστυνομικοί φτιάχνοντας φυσική κατάσταση με τρομοκράτες β' κλάσης προκειμένου να είναι έτοιμοι το χειμώνα να κάνουν τις μεγάλες επιχειρήσεις.

Αλαφούζος, Μπόμπολας, Βαρδινογιάννης, Σαμαράς είναι σύμφωνα με πληροφορίες οι επόμενοι στόχοι της αντιτρομοκρατικής που εργάζεσαι μυστικά και σιωπηλά για να καθαρίσει την χώρα από την βρώμα.

Βέβαια ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ σκέφτεται να επιστρατεύσει για τις επιχειρήσεις τελικά τις καθαρίστριες από το υπουργείο οικονομικών μιας και οι μπάτσοι μπερδεύονται ακόμα και με τη ρύθμιση της κυκλοφορίας στην Κηφισίας.

Το έχω ξαναγράψει και θα το ξαναγράψω. Η  ηλιθιότητα που διατρέχει σύσσωμη την Ελληνική κοινωνία θα ήταν πολύ αστεία αν δεν είχε τόσο σοβαρές επιπτώσεις. 

"Ο Μαζιώτης αρχιτρομοκράτης" στα δελτία ειδήσεων. Άσχετα με το αν κάποιος συμφωνεί η όχι με τις τακτικές του σίγουρα κανείς απλός πολίτης δεν αισθάνεται απειλή από τον Μαζιώτη και τον κάθε Μαζιώτη. Εν αντιθέσει με τον Σαμαρά που σου κόβονται τα ύπατα κάθε φορά που μιλάει.

Τρομοκρατία είναι να μην μπορείς να αναγνωρίσεις πια τον εαυτό σου στον καθρέφτη.

Αυτά.

Εθνική Ελλάδος γεια σου

Παρά την ήττα μας και λόγω της παλικαρίσιας προσπάθειας της Εθνικής μας ο νέος Υπουργός Στουρνάρας που δεν θυμάμαι το όνομα του, αποφάσισε να μοιράσει στα σώματα ασφαλείας που είναι οι μοναδικοί γνήσιοι Έλληνες άλλα 500 ευρά από το πρωτογενές πλεόνασμα. Για αυτό το λόγο τηλεφώνησε στον Βασίλη Κικίλια να τον ενημερώσει για τις διαδικασίες ενώ του διευκρίνισε σαφώς να ασχοληθεί με τα δικά του σώματα και όχι με το λιμενικό το οποίο ανήκει σε άλλο Υπουργείο αλλά ο Βασίλης δεν το ξέρει γιατί είναι ψηλός και τα σχετικά έγγραφα βρίσκονται στα χαμηλά ράφια.

Εν τω μεταξύ μεγάλη αίσθηση έχει προκαλέσει στο κυβερνητικό επιτελείο το πως κατάφεραν ένα μάτσο ρουφιάνοι της ΝΕΡΙΤ να φτάσουν να μεταδίδουν το Mundial ως τώρα. Φαίνεται ότι η Ελλαδάρα έχει προχωρήσει και οι πρόσφατες εποχές της ΥΕΝΕΔ όπου η μόνη απαίτηση που είχαν οι δικτάτορες από τους υπαλληλίσκους τους ήταν να εξομοιώσουν το δικό τους ανύπαρκτο IQ με αυτό των τηλεθεατών, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.

Έντονη φαίνεται να είναι η αντίδραση εκ μέρους της Χρυσής Αυγής εξ αιτίας της συμμετοχής του Χολέμπα στην Εθνική ομάδα και αυτό μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στην πτώση της κυβέρνησης. Η επιστημονική επιτροπή της συμμορίας διαπίστωσε ότι το επίπεδο μελανίνης του Χολέμπα είναι πάνω από τα επιτρεπτά όρια της φυλής μας, όπως αυτά ορίζονται από τον κατα έναν ολόκληρο τόνο προς το πιο ανοιχτό χρώμα του αρχηγού Νίκου Μιχαλολιάκου. Η συμμορία θα συσκεφθεί για το πώς θα κινηθεί αν και μέχρι στιγμής το σενάριο που επικρατεί είναι να πάνε για μπάνια, πιτόγυρα, να πηδήξουν καμιά γκόμενα και βλέπουμε.

Τέλος μετά από εντολή Σαμαρά το αγώνισμα που μας εκπροσώπησε η Εθνική στο Mundial της Βραζιλίας θα λέγεται ποδόσφαιρο και έτσι θα μπορούμε κι εμείς για μια φορά να λέμε ότι παίξαμε μπάλα.

Υ.Γ: Το μοναδικό πέναλτι της Κόστα Ρίκα που πήγε στη δεξιά πλευρά εκτελέστηκε την μοναδική φορά που ο Καρνέζης δεν έπεσε δεξιά. Αλλά δεν θα του κρατήσω κακία γιατί είμαι Παναθηναϊκός. Μάλλον είχε λουμπάγκο το παιδί.

Supermassive black hole

Κάνω διακοπές και είμαι ο μόνος στο νησί μου που τρέχει ακόμη κι όταν πάει για καφέ. Περπατάω στο πεζοδρόμιο σαν να ζω σε εικονική πραγματικότητα. Τριγύρω μου άπειροι κουρδισμένοι σαν εμένα, κλούβες των ΜΑΤ, καυσαέριο, άνθρωποι που ψάχνουν στα σκουπίδια και μιζέρια ποτισμένη στο είναι μας. Κι εγώ τρέχω.

Μα ξαφνικά ανοίγω τα μάτια (λέμε τώρα) και μου φυσάει αλμυρός αέρας και μυρίζει και γυρίζει. Όσοι ζουν στην Αθήνα θέλουν να έρθουν εδώ κι όσοι ζουν εδώ θέλουν να πάνε στην Αθήνα.

Εκτός απ αυτούς που πιάσαν το νόημα. 

Πάντως να σας πω κάτι. Η μάχη γίνεται μακριά από τα κέντρα. Εμείς τα παιδιά της πόλης μπορεί να φάγαμε περισσότερο ξύλο και χημικό, να μας κυνήγησαν περισσότερο να μας έλιωσαν σχεδόν αλλά το μόνο που καταφέραμε να κάνουμε είναι να γίνουμε γκρινιάρηδες. Την χάσαμε την μάχη παλικάρια. 

Η μάχη κερδίζεται εκεί που ο καθένας μοχθεί μακριά από τον θόρυβο να χτίσει την ζωή του με ποιότητα. Με χαμόγελο, καθαρά πνευμόνια, στομάχι και μυαλό.

Επηρεασμένος και από τον νυχτερινό ουρανό που στέκει πεντακάθαρος πάνω από την κεφάλα μου εδώ σκεφτόμουν το εξής. Στο κέντρο του γαλαξία μας μια τεράστια μαύρη τρύπα κατατρώει ότι τολμήσει να πλησιάσει. Στις παρυφές γεννιέται η ζωή. 

Κυβερνητικό freak show

Μπάτσοι πιστολάδες. Μπάτσοι με ανάποδα γκλόπς. Μπάτσοι με σιδηρογροθιές. Κατάλοιπα και νοσταλγοί της ΕΑΤ-ΕΣΑ. Όσοι έχουν αγωνιστεί στο δρόμο τα γνωρίζουν. Είναι ρουτίνα για τις δυνάμεις καταστολής. Κανείς δεν έπεσε από τα σύννεφα. Μοναχά οι νοικοκυραίοι.

Ένα freak show είμαστε. Τον περασμένο αιώνα τα τσίρκα φιλοξενούσαν τα διάφορα "τέρατα". Ανθρώπους με σωματικές δυσμορφίες που η τέντα του τσίρκου γινόταν το μοναδικό μέρος που ένιωθαν καλά αποκομμένοι από την σκληρή πραγματικότητα των νοικοκυραίων.

Σήμερα το freak show προβάλλεται στην τηλεόραση. Δεν μαζεύει  πια ανθρώπους με σωματικές αλλά με εγκεφαλικές δυσμορφίες. Αυτοί ονομάζονται κυβέρνηση.

Τσεκουροφόροι ναζί, άχρηστοι αθλητές με νοητικές δυνατότητες κηπευτικού και τηλεμαϊντανοί συνιστούν μια συμμορία ηλιθίων αποφασισμένη να μας "σώσει". Ανεπάγγελτοι πρωθυπουργοί με μπουζουξούδες γκόμενες που μέχρι χθες δεν είχαν διοικήσει ούτε περίπτερο ψηφίστηκαν επανειλημμένως για να διοικήσουν τη χώρα.

Κοιτώντας απλά και μόνο τις φάτσες τους σε πιάνει απελπισία. Το ίδιο κενό, βλακώδες και υπεροπτικό βλέμμα από τον ΜΑΤατζή μέχρι τον πρωθυπουργό. Η διαφορά στη θέση τους υπάρχει απλά επειδή ο ΜΑΤατζής δεν βγήκε ποτέ στην τηλεόραση. Αν το έκανε θα πήγαινε για πρωθυπουργός.

Καταλήγω μετά από όλα αυτά τα χρόνια πως το πρόβλημα μας δεν είναι ούτε η οικονομία, ούτε τα λαμόγια μέσα και έξω που μας λυμαίνονται, ούτε η έλλειψη δικαιοσύνης. Το πρόβλημα μας είναι η έλλειψη αισθητικής. 

Το πρόβλημα μας είναι ότι αναθέτουμε σε ένα freak show γεμάτο σκατόφατσες να μας δώσουν απλά την χαριστική βολή και κανείς μα κανείς δεν αφήνει τις αναλύσεις για να δει πως όλο του το κορμί βαράει συναγερμό μόλις δει τις μούρες τους.

Σαμαρά πάρε τη σκατόφατσα σου και φύγε.

Η έρημος του πραγματικού

H μεγαλύτερη επιτυχία του συστήματος είναι που μας έπεισε ότι τα τραγικά συμβάντα με τα οποία μας τρομοκρατεί παραμονές κάποιου ψηφίσματος κάθε φορά, δεν έχουν συμβεί.

Είναι να απορείς. Λίγες μέρες πριν τις εκλογές άκουσα από γυναίκα μαθημένη στα louis και στα gucci αλλά χωρίς πλέον δεύτερο βρακί να βάλει για το πόσο καλή δουλειά κάνει ο Σαμαράς που τον καημένο τον χαντακώνουν οι παρέες του. Λες και είναι 15χρονος. Μ αυτά τα μυαλά αυτή η γυναίκα πήγε κατόπιν να ψηφίσει.

Μέσα σε όλες αυτές τις αναλύσεις που κάνουμε όλοι μας (αφού έχουμε γνώση και γνώμη επί παντός επιστητού) και αφορούν την οικονομία, την κοινωνία, την πολιτική, τις διεθνείς σχέσεις μπλα μπλα μπλα μπλα, ξεχνάμε να κοιτάξουμε την ζωή μας. 

Δεν ξέρω από πλεονάσματα και διεθνείς συσχετισμούς. Δεν ξέρω ευρώ, δραχμές η πέσος. Ξέρω όμως σαφώς πως από τότε που ξεκίνησε αυτό το πανηγύρι ο μισός ενεργός πληθυσμός είναι άνεργος, ένα τεράστιο ποσοστό είναι κάτω από τα όρια της φτώχειας, παραπάνω από 4000 άνθρωποι αυτοκτόνησαν ως απόρροια της ψυχολογικής πίεσης και του τρόμου που μας ασκείται, ποινικοποιήθηκε η αντίδραση και λοιδορήθηκε κάθε απόπειρα αγώνα.

Εν ολίγοις η χώρα στα χέρια των κυβερνώντων τους οποίους ακόμη δεν έχουμε θελήσει να αλλάξουμε ζει μια φάση ανθρωπιστικής κρίσης (με βάση τα νούμερα των ανθρωπιστικών οργανώσεων όπως οι γιατροί του κόσμου) η οποία μέχρι στιγμής δεν έχει δείξει σε κανένα σημείο σημάδια αλλαγής παρά μόνο χειροτέρευσης, δημιουργηθείσα από διεφθαρμένους πολιτικούς με την βοήθεια αντισυνταγματικών νόμων και με βροντερή την απουσία δικαιοσύνης. 

Δεν υπάρχει κάτι που να μπορεί να αλλοιώσει αυτή την πραγματικότητα όσο και να θεωρητικολογούμε πάνω σ αυτό.

Δεν στηρίζονται αυτές οι κυβερνήσεις από τους "βολεμένους". Δεν υπάρχουν βολεμένοι. Εκτός από έναν πολύ μικρό πυρήνα αυλικών οι οποίοι μετα βίας φτιάχνουν ομάδα ποδοσφαίρου. Οι πολίτες της χώρας αυτή την στιγμή είναι δύο λογιών είτε μιλάμε για δημόσιο είτε για ιδιωτικό τομέα. Αυτοί που έχασαν την δουλεία τους κι αυτοί που δουλεύουν πλέον με τις μισές απολαβές και με το καθημερινό άγχος ότι αύριο δε θα έχουν πια δουλειά. 

Λοιπόν αυτοί δεν είναι βολεμένοι. Είναι τρομοκρατημένοι.

Ένας λαός χωρίς παιδεία με παντελή έλλειψη κριτικής ικανότητας είναι εύκολη λεία στα χέρια κάποιου που με την βοήθεια των ΜΜΕ θα φτιάξει στα μάτια τους έναν κόσμο όπως ακριβώς τον θέλει.

Βαρέθηκα να ακούω για πλεονάσματα και αγορές, για spreads και cds, πράγματα που ουσιαστικά στ αυτιά μου μπορεί να είναι πια οικεία αλλά παραμένουν κινέζικα.

Ακούω το ένστικτό μου που συνεχώς φωνάζει πως κάτι βρωμάει και ζέχνει. Έχω την κριτική ικανότητα και το κυριότερο το θάρρος να καταλαβαίνω πότε κάποιος με κοροϊδεύει. Κοιτάζω γύρω μου, κοιτάζω το πορτοφόλι μου, κοιτάζω τα όνειρα μου. Όλα φωνάζουν πως στραβά αρμενίζουμε.

Είμαστε ανίκανοι να επιλέξουμε για την ζωή μας. Θέλουμε να επιλέξει κάποιος άλλος για μας κι ας μας πάει στο γκρεμό. Αρκεί να μην είναι δικιά μας η ευθύνη.

Η αλήθεια είναι παντού τριγύρω μας. Μάτια και μυαλά ανοιχτά πριν το αδύνατο γίνει αδιανόητο.

Το καλοκαίρι

Προκλητικότατος ο ήλιος και η θάλασσα. Είναι κι αυτό εδώ στην Ελλάδα που μόλις κάνει ο Ιούνιος την εμφάνιση του τα μυαλά ξεφεύγουν. Κρύα μπύρα πλάι στη θάλασσα, βουτιές, ρακέτες, ωραία κορίτσια και όλη η μέρα ένα τεράστιο πάρτι.

Εν τω μεταξύ δίπλα μας μαίνετε ένας εμφύλιος με τους ναζί να έχουν καταλάβει την εξουσία στην Ουκρανία με την βοήθεια της Ε.Ε. Εικόνες με δολοφονημένους ανθρώπους κατακλύζουν το ίντερνετ καθημερινά.

Δίπλα στις φωτογραφίες των δολοφονημένων Βραζιλιάνων για χάρη των χορηγών του μουντιάλ, όπως την δικιά μας επίσημη αγαπημένη.... vodafone.

Η άνοδος του φασισμού στην Ευρώπη πυροδότησε ζυμώσεις οι οποίες θα αναγκάσουν τους νεοφιλελεύθερους να υιοθετήσουν ακόμη πιο ακραίες πολιτικές θέσεις (προκειμένου να κερδίσουν τις χαμένες ψήφους) που θα γνωρίσουμε από Σεπτέμβρη.

Στην Ελλαδίτσα μας το πακετάκι των νέων μέτρων που περιλαμβάνει νέους φόρους, ξεπούλημα του αιγιαλού, αλλαγή του εκλογικού νόμου κλπ είναι έτοιμο ήδη και θα υπερψηφιστεί άμεσα μόλις αδειάσει η Αθήνα.

Ενώ λέει θα γίνει ανασχηματισμός την επόμενη εβδομάδα για να έρθουν καινούριοι και άφθαρτοι δοσίλογοι να πάρουν τα υπουργεία των προηγούμενων ρουφιάνων για να μην βαριόμαστε να βλέπουμε συνέχεια τις ίδιες σκατόφατσες.

Α και ο Βαγγέλης σε λίγο θα είναι ο πραγματικός μας πρωθυπουργός, παρά τον τίτλο του αντιπροέδρου ενώ ο Αντώνης θα συνεχίσει να είναι πρωθυπουργός γλάστρα. Απλά όχι πια της Αγγελίτσας, του Βαγγέλη. Και η κατηφόρα για τον εκλεκτό του θεού δεν δείχνει να έχει πάτο.

Πάντως εγώ φέτος λύγισα στη μεγάλη πρόκληση του καλοκαιριού. Θα το περάσω στο νησί μου.

Και θα μποϊκοτάρω το μουντιάλ.

Η πραγματική επόμενη μέρα

H επόμενη μέρα βρίσκει την αριστερά νικήτρια. Και κάτι άλλο. Δείχνει να έχει ξεχωρίσει το στάχυ από το σιτάρι. Οι ναζί καταστάλαξαν στα ποσοστά τους, η αριστερά το ίδιο ενώ οι ποταμογέφυρες με τις ελιές τις τσακιστές συγκέντρωσαν το συντηρητικό και χίπστερ ρεύμα στη χώρα μας. Αυτό ήταν, το πράγμα σταθεροποιήθηκε. Δεν υπάρχει δυναμική άντλησης ψηφοφόρων πλέον. Κάπου εδώ πρέπει να αρχίσει η δουλειά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει ένα πολύ σπουδαίο βήμα. Κατάφερε να μαζέψει ένα τεράστιο αριστερό κομμάτι και ψηφοφόρων αλλά και προσωπικοτήτων. Έφτασε η ώρα όμως να δούμε τα πράγματα στα μάτια.

Η νομισματική ένωση αποδεικνύεται (κάτι που αρκετοί υποστήριξαν από την αρχή της) η μεγαλύτερη "αρπαχτή" της σύγχρονης οικονομικής εποχής. Οι χώρες της Ευρωζωνης μέσω του ευρώ καταληστεύτηκαν και τώρα παραδίδονται στους ναζί να σπείρουν το χάος προκειμένου να χαθούν τα ίχνη του μεγαλύτερου οικονομικού εγκλήματος όλων των εποχών.

Η αλήθεια είναι ότι σε λίγο δε θα έχουμε ευρώ. Όχι επειδή είμαστε Ελληναράδες άντρακλες που θα τους γράψουμε γιατί μπορούμε και μόνοι μας. Ούτε επειδή θα μας πετάξουν έξω. Δεν θα έχουμε γιατί το ευρώ θα πάψει να υπάρχει.

Η αλήθεια είναι ότι οι μνήμες μιας εποχής όχι πολύ μακρινής, αυτής της δεκαετίας του 40, ξυπνούν επικίνδυνα κρίνοντας συνολικά από τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών πανευρωπαϊκά.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει πραγματικά να εκμεταλλευτεί την δυναμική του προς όφελος της κοινωνίας ήρθε η στιγμή να κοιτάξει κατάματα την αλήθεια και να την πεί. Δε μπορεί πλέον να το αποφύγει. 

Πρέπει να υπάρξει εναλλακτική απάντηση σ αυτό που έρχεται. Πανευρωπαϊκά. Ας μην βαυκαλιζόμαστε άλλο με διλήμματα ευρώ η χάος και λοιπές ανεδαφικές αρλούμπες. Το χάος είναι εδώ και απαιτεί διαχείριση. Ο στρουθοκαμηλισμός θα μας οδηγήσει σε πολύ οδυνηρά μονοπάτια.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως η μεγαλύτερη οργανωμένη αριστερή κίνηση στην Ευρώπη οφείλει να κινήσει της διαδικασίες μιας πανευρωπαϊκής εκπόνησης σχεδίου για την επόμενη μέρα. Για το τι θα συμβεί μόλις οι κοινωνίες μας αποσαθρώνουν εντελώς. Για το πώς θα απαντηθεί η ναζιστική απειλή η οποία όσο θα γιγαντώνεται τόσο θα διψάει για αίμα. 60.000.000 ήταν οι νεκροί του Γ' Ράιχ. Πολύ βαρύ το τίμημα και άδικο να πληρωθεί ξανά.

Η αριστερά σήμερα Πανευρωπαϊκά βρίσκεται προ των ευθυνών της. Και αριστερά είμαστε όλοι. Εγώ κι εσύ. Αυτό που θα οραματιστούμε για αύριο αυτό και θα ζήσουμε.

Ας μην αφήσουμε το όραμα των οικονομικών ναζί δολοφόνων να επικρατήσει ξανά. Εχθές έγινε ένα σπουδαίο βήμα.

Ο Αντώνης ξέρει

Ο Αντώνης δε μασάει τα λόγια του. Ξέρει.

Μιλάει με το θεό, έφερε την ανάπτυξη, δημιούργησε πρωτογενές πλεόνασμα, σκίζει δυο χρόνια τα μνημόνια, γεμίζει την πλατεία Συντάγματος.

Ο Αντώνης ξέρει ότι έχει να κάνει με εγκεφαλικά παράλυτους. Αν είχε αμφιβολίες τους τις διέλυσαν οι φοιτητικές εκλογές που έβγαλαν την παράταξη του πανηγυρικά. Οι νέοι στο πλευρό του Αντώνη.

Σε περίπτωση που εξακολουθούσε να έχει αμφιβολίες ήρθαν τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών να του δείξουν ότι βρίσκετε σε πολύ καλό δρόμο.

Ο Αντώνης ξέρει πως ένας λαός που θα επιθυμούσε την ελευθεριά του θα τον είχε στείλει ήδη φυλακή. Αντ αυτού τον ψηφίζει ακόμη.

Ο Αντώνης ξέρει πως καμιά πολιτισμένη και αξιοπρεπής κοινωνία δε θα δεχόταν αυτόν για πρωθυπουργό και τον Βενιζέλο για αντιπρόεδρο.

Ο Αντώνης ξέρει ότι αυτοί που βλέπουν τηλεόραση είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς που σκέφτονται άρα οι κυβερνήσεις εκλέγονται κυρίως από τους τηλεθεατές.

Το ότι μας φαίνονται ακατανόητες οι πράξεις του πολιτικού συστήματος σύσσωμου, δε σημαίνει ότι αυτό βρίσκεται σε πανικό. Δεν έχει κανένα λόγο να πανικοβάλλεται. Απλά δεν κρατάει πλέον ούτε τα προσχήματα. Μας δείχνει την ασχήμια του σε όλο της το μεγαλείο χωρίς κανένα ίχνος ντροπής η αξιοπρέπειας. Έτσι ήταν πάντα. Τώρα απλώς δεν ενδιαφέρει κανέναν να το κρύψει. 

Μακάρι να βγω ψεύτης. Τίποτα συνταρακτικό δεν θα συμβεί αύριο. Κανένας δε θα φύγει μεθαύριο. Όλα θα κυλήσουν όπως θέλει το σύστημα. Για να δεις αλλαγή συνολικά πρέπει να δεις πρώτα αλλαγή στους ανθρώπους τριγύρω σου. Προς το παρόν τίποτα δεν έχει συμβεί. Το εγκεφαλογράφημα ήταν και παραμένει ευθεία γραμμή.

Όσο υπάρχει freddo espresso υπάρχει ελπίδα

Για να κρίνουμε ένα εκλογικό αποτέλεσμα πρέπει να το εντάξουμε στο κοινωνικό πλαίσιο από το οποίο προέρχεται. 

Στη χώρα μας έχουμε πάει ένα βήμα παρακάτω από αυτό. Έχουμε κληθεί να σκεφτούμε το αποτέλεσμα στην συνθήκη μια κοινωνίας σε αποσύνθεση και με την τραγική διαπίστωση ότι συνεχίζουμε να εκλέγουμε ανθρώπους οι οποίοι κανονικά θα έπρεπε να βρίσκονται στην φυλακή.

Πραγματικά δεν ξέρω τι να πω ούτε καν τι να σκεφτώ ρίχνοντας μια ματιά στο πως εξελίχθηκε η κατάσταση. 

Δεν είμαστε έτοιμοι για κάτι διαφορετικό. Δεν αξίζουμε κάτι διαφορετικό. Φαντάζομαι ούτε μετά από αυτό το σαββατοκύριακο θα κοιτάξει κανείς την μούρη του στον καθρέφτη για να δει τι είναι αυτό στο οποίο μεταμορφώθηκε.

Ναζίδες, τηλεβλήματα, ποδοσφαιρικοί παράγοντες, νταβατζήδες, εμπρηστές, κονδυλιοφάγοι.

Ακόμη μια μαύρη μέρα προστίθεται στο παλμαρέ. Ακόμη μια απόδειξη της πνευματικής και νοητικής μας ανεπάρκειας ήρθε να μας χτυπήσει κατακούτελα. 

Δεν πειράζει. Όσο υπάρχει freddo espresso υπάρχει ελπίδα.

Ποιοι θέλουμε να είμαστε

Ο φασισμός έχει μακρά ιστορία στην Ελλάδα. Συνεργάστηκε με τους κατακτητές, ξεκλήρισε οικογένειες, πολέμησε τους Έλληνες που μάχονταν για την ελευθερία. Εκατό χρόνια ιστορίας σχεδόν. Και να μαστε στο σήμερα.

Tο πρόσωπο του Νεοέλληνα φασίστα πρώτος μας το σύστησε μέσα από το κανάλι του ο Γιώργος Καρατζαφέρης. Πριν ακόμη οι Έλληνες βιώσουν την απώλεια ακόμη και των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων στήριξαν αυτόν. Βλαχομπαρόκ αισθητική, παραιστορία με το κιλό, αντισημιτισμός και σεξισμός έφτιαχναν το τηλεοπτικό μοτίβο του Τηλεάστυ, του επίσημου οργάνου του ΛΑΟΣ. Ένα κόμμα με εκπεφρασμένες θέσεις όπως "να τορπιλίζονται οι βάρκες με τους μετανάστες όταν μπαίνουν στα Ελληνικά χωρικά ύδατα" από το οποίο ξεκίνησαν την πολιτική τους καριέρα τιτάνες της μετέπειτα πολιτικής σκηνής όπως Μάκης βορίδης, Άδωνις Γεωργιάδης, Πλεύρης ο νεότερος. Φυσικά με την έναρξη της κρίσης και την άνοδο της Χρυσής Αυγής ο Καρατζαφέρης, τυχοδιώκτης και πιστός στις απόψεις του όπως κάθε φασίστας που σέβεται τον εαυτό του, συμμάχησε με την κυβέρνηση την οποία έβριζε νυχθημερόν και κάηκε στο μνημονιακό βωμό μαζί με το δημιούργημα του. 

Το κενό φυσικά είχε ήδη καλυφθεί με την Χρύση Αυγή η οποία ήρθε και περπάτησε πάνω στο δρόμο που χρόνια έστρωνε ο Καρατζαφέρης. Με την ανθρωπιστική κρίση να χτυπάει την χώρα και κυρίως τις μεγάλες πόλεις οι Χρυσαυγίτες πέταξαν τα κοστούμια και εμφάνισαν σύντομα το πραγματικό τους πρόσωπο το οποίο αντί να σοκάρει τον Έλληνα, τον γοήτευσε. Βρισκόμαστε στο 2012 και ήδη μοιάζουμε στο τέρας επικίνδυνα. 

Από τότε κύλησε κι άλλο νερό, η Χρυσή Αυγή άρχισε να ξεφεύγει από τον έλεγχο των κρατικών δημιουργών και χρηματοδοτών της και δεν άργησε η στιγμή που θα πλήρωνε την αλαζονεία της. Οι περισσότεροι βρίσκονται στην φυλακή η πάνε προς τα εκεί ενώ και οι Ελληναράδες που έτρεξαν με τις παραλλαγές να την υποστηρίξουν, πλέον έχουν κρυφτεί στα λαγούμια τους. Η Χρυσή Αυγή είναι πλέον ένα άδειο κέλυφος με τρομακτικά υψηλά εκλογικά ποσοστά μόνο και μόνο ως μνημείο που θα μας θυμίζει για αρκετά ακόμη το πόσο χαμηλά είναι ο πάτος μας.

Και όμως η ιστορία προχωράει. Ο πυρήνας του ναζισμού σήμερα στην Ελλάδα βρίσκεται εντός του πρωθυπουργικού γραφείου. Η φασιστική συμμορία του Αντώνη Σαμαρά με τους γνωστούς Κρανιδιώτιδες, Μπαλτάκους κλπ συναντώντας τα στελέχη του ΛΑΟΣ τα οποία αμέσως προήγαγε σε πρωτοκλασάτες θέσεις δημιούργησε το πρόσωπο του ναζισμού σήμερα. Το χειρότερο απ όλα. Το κυβερνητικό. 2014.

Σε λίγες μέρες μπροστά στις κάλπες έχουμε να δώσουμε μια απάντηση στον εαυτό μας. Τώρα που όλα είναι φανερά και δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία για το ποιος είναι ποιος και τι είναι ικανός να κάνει πρέπει να απαντήσουμε. Τι διδαχθήκαμε από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Τι διδαχθήκαμε από τον εμφύλιο. Τι διδαχθήκαμε από το αίμα εκατομμυρίων νεκρών θυμάτων ξεκινώντας από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα και φθάνοντας μέχρι τους πολύ πρόσφατα πνιγμένους ανθρώπους στο Αιγαίο. Τι διδαχθήκαμε τα τελευταία πέντε χρόνια. 

Έχει φτάσει η στιγμή να αποφασίσουμε εμείς για την ζωή μας. Τι ζητάμε, τι ονειρευόμαστε, πως θα είναι ο κόσμος που γουστάρουμε να ζήσουμε.

Το βασικότερο όλων.

Ποιοι θέλουμε να είμαστε.

Περί σάτιρας

Για το κείμενο αυτό αφορμή στάθηκε ο φίλος μου ο Φοίβος. Η αλήθεια είναι ότι είχα σκεφτεί να το γράψω πριν από δύο εβδομάδες αλλά απέρριψα την ιδέα κατόπιν συσκέψεως με τον εαυτό μου. Μετά όμως ο Φοίβος ήρθε σε μένα εκνευρισμένος με ένα βίντεο ανα χείρας και μου ζήτησε να σχολιάσω.

Αλλά ας το πάρω απο την αρχή. Πριν από δυο εβδομάδες λοιπόν βρέθηκε μπροστά μου ένα βίντεο του Mikeius ο οποίος ασχολιόταν με το "Αν" του Παπακαλιάτη. Δεν ξέρω γιατί το άνοιξα, αλλά το έκανα. Η άποψη μου ήταν ήδη απο καιρό πολύ κακή για τον συγκεκριμένο κωμικό ή ότι δηλώνει τέλος πάντων. Ομολογώ ότι σοκαρίστηκα. Μου έκαναν άσχημη εντύπωση δύο πράγματα. Οι χαρακτηρισμοί πρώτον που έσυραν στην πρωταγωνίστρια λόγω της ανατομίας της: "Πινόκιο, διαφήμιση του οντριβίν, Ρονάλ με πόδια, λυκάνθρωπος στα μισά της μεταμόρφωσης" και άλλα ευφάνταστα ενώ δεύτερον σχεδόν το μισό κείμενο ήταν μια λέξη. Μαλάκας. 

Αυτό ακριβώς που θυμόμουν γι αυτόν. Χιούμορ γυμνασιακό, χυδαίο, με επιθέσεις στα σωματικά χαρακτηριστικά ανθρώπων και αφθονία του εθνικού μαλάκα. Αίσχος.

Να σου μετά ο Φοίβος με βίντεο του μπράφ για τους δίδυμους πύργους. Η αποδόμηση των θεωριών συνωμοσίας λέει ο Mikeius. Επί του πρακτέου δε με αφορά. Δεν είμαι μηχανικός και με μια αναζήτηση απλή στο google μπορώ κι εγώ όπως κι εκείνος να αποκρούσω ένα προς ένα τα επιχειρήματα του. Το ερώτημα δεν είναι αυτό αγαπημένε μου φίλε Φοίβο. Το ερώτημα είναι που ήταν ο Mikeius τα τελευταία 15 σχεδόν χρόνια από την πτώση των πύργων που άλλαξε ο παγκόσμιος χάρτης εξαιτίας τους; Που στο όνομα της τρομοκρατίας ζούμε το σύγχρονο big brother ενώ χιλιάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν για χάριν της επεκτατικής πολιτικής των ΗΠΑ που χρησιμοποίησε το "τρομοκρατικό χτύπημα" αναδιαμορφώνοντας τα σύνορα ανοίγοντας καινούριες αγορές ενέργειας. Μεγάλη η σύμπτωση. Σαν να ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόντουσαν για να βάλουν σε εφαρμογή τα πλάνα τους. Νομίζω το θέμα είναι αρκετά σοβαρό και μιλάει από μόνο του, δεν υπάρχει λόχος να ασχολιόμαστε με το σε ποια θερμοκρασία λιώνουν οι μεταλλικοί δοκοί.

Σε ένα πρόσφατο σχετικά βίντεο θυμάμαι το μπράφ να τα βάζει με όσους συγκινούνται και οργίζονται στα social media με τον βασανισμό αθώων ζώων και αντέταξε σπλάτερ βίντεο και φωτογραφίες με ανθρώπους και παιδιά από τον πόλεμο στο Ιράκ ως μέτρο σύγκρισης (ευαισθησίας;) μάλλον. Ξέχασε μάλλον όταν έφτιαξε το βίντεο για τους πύργους πως αυτό ακριβώς το γεγονός ήταν που πυροδότησε και τον πόλεμο στο Ιράκ μεταξύ άλλων.

Για να φύγω από τον τύπο γιατί δεν είναι αυτό το θέμα μου αλλά αυτό που θεωρούμε σήμερα σάτιρα. Η σάτιρα έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και λόγο ύπαρξης. Η σάτιρα έχει συνέπεια και στόχο την κοινωνική παρέμβαση. Λέει πράγματα που αφορούν την ύπαρξη μας με ένα τρόπο που δεν θα μας συντρίψει αλλά θα μας βοηθήσει να τα χειριστούμε. Δεν είναι μια ακατάσχετη μπουρδολογία χωρίς αρχή, μέση και τέλος και το βασικότερο χωρίς λόγο ύπαρξης.

Το κάθε πράγμα κρίνεται πάντα από το "ύψος" το οποίο το αντιμετωπίζει ο καθένας. Είναι λογικό ότι και η σάτιρα θα ακολουθούσε την αισθητική και πολιτισμική παρακμή μας. Ponzi, Μikeius, Σεφερλής, Κανάκης είναι τα πρώτα ονόματα που μας έρχονται στο νου με την λέξη σάτιρα σήμερα. Αλλά θα επαναλάβω για πολλοστή φορά. Ο καθένας έχει ότι του αξίζει. Κι εμάς αυτό μας αξίζει.

Θα κλείσω τέλος με την ομάδα του Comedy lab και ειδικότερα τον Σίλα Σεραφείμ τον οποίο πάντα είχα και εξακολουθώ να έχω σε εκτίμηση. Με έχει ξενίσει τελευταίως με την στάση του. Θα προσπαθήσω να αφήσω κατα μέρος τον Mikeius και την συμμετοχή του στο comedy lab.

Μα στον Μπογδάνο ρε Σίλα;

Η κουτσή Μαρία δημοτικός σύμβουλος

Περιμένω με αγωνία, με μια γλυκιά προσμονή θα έλεγα τις δημοτικές εκλογές. Οι ευρωεκλογές δεν με συγκινούν τόσο γιατί πιστεύω ο ΣΥΡΙΖΑ θα τις πάρει αέρα. Ο Έλληνας έχει αποδείξει πως δυο είναι οι κεντρικοί άξονες γύρω από τους οποίους ψηφίζει. Ο πρώτος είναι το ρουσφέτι και ο δεύτερος η τιμωρία. Ρουσφέτια σε εθνικό-ευρωπαϊκό επίπεδο δεν μπορεί πλέον να περιμένει, οπότε θα δώσει στον ΣΥΡΙΖΑ την πρώτη του νίκη τιμωρώντας τους υπόλοιπους. Έναν ΣΥΡΙΖΑ που κέρδισε τους ψηφοφόρους, δεν κέρδισε όμως λαϊκό έρεισμα.

Αυτό όμως που θα μας δείξει που βρισκόμαστε και πόσα έχουμε διδαχθεί μετά από πέντε χρόνια μνημονίου είναι οι δημοτικές εκλογές. Εκεί που ακόμη ο Έλληνας στο φαντασιακό του κόσμο πιστεύει ότι έχει μια πιθανότητα να ευνοηθεί έναντι του διπλανού του.

Δεν είναι τυχαίο ότι φέτος και η κουτσή Μαρία βρήκε θέση στο ψηφοδέλτιο κάποιου Πασοκονεοδημοκράτη. Το καταρρέον σύστημα προσπαθεί να παίξει το τελευταίο του χαρτί. Την ελπίδα για αναβίωση του πελατειακού συστήματος σε τοπικό επίπεδο, μιας και σε εθνικό με πολιτικάντηδες που δεν μπορούν καν να κυκλοφορήσουν στο δρόμο χωρίς την προστασία της αστυνομίας είναι απίθανο να πείσει.

Η τοπική αυτοδιοίκηση θέτει ξεκάθαρα το ερώτημα. Με ποιους θα πας και ποιους θ αφήσεις. Απ την μια η ελπίδα του κάθε νεοέλληνα πως ο ξάδελφος, κουνιάδος, μπατζανάκης αν βγει κάτι θα κάνει και για μας. Απ την άλλη η ωμή πραγματικότητα που λέει πως τα ψίχουλα που θα μοιραστούν στην τοπική αυτοδιοίκηση ίσα που θα φτάσουν να τα τσεπώσει ο έκαστε βλαχοδήμαρχος. Άντε και δυο τρεις αυλικοί.

Και κάτι τελευταίο. Στην Ελλάδα που "το μη χείρον βέλτιστον" έχει γίνει υπαρξιακή κατεύθυνση, η κοινοβουλευτική αριστερά έστω και μέσα στην παραζάλη της, έχει καταρτίσει ψηφοδέλτια αποτελούμενα από ανθρώπους με ήθος, γνώσεις και διάθεση. Ο κάθε νεοελληναράς που έχει αράξει την αρίδα του στην πολυθρόνα περιμένοντας κάποιον άλλον να τον σώσει και θα πάει να ψηφίσει τον κάθε Γκόρτσο, δε θα μπορεί να ισχυριστεί πια ότι δεν είχε άλλη επιλογή.

Αυτά. Καλή φώτιση.

Οι εκλογές στην prime time

Επιτέλους μετά από πολύ καιρό η πολιτική στη χώρα μας καταφέρνει να γίνει ξανά διασκεδαστική. Πάνω που είχε κάνει τεράστια κοιλιά έρχεται τώρα το τέλος της σεζόν με αφορμή τις εκλογές να μας σκάσει πάλι το χειλάκι.

Το σκηνικό που διαμορφώνεται παραμονή των εκλογών είναι εξαιρετικό. Λόγω της ψηφοθηρικής ανάγκης παρατηρούμε ότι πέριξ της Ν.Δ μαζεύται το ακροδεξιό κομμάτι που τόσο καιρό το έπαιζε κεντρώο αλλά δεν άντεξε πια να κρύβει την ταυτότητα του. Είναι επίσημο πλέον, η Ν.Δ είναι ο φορέας του Ναζισμού στην Ελλάδα.

Από δίπλα ήρθε ο Σταύρος Θεοδωράκης να μαζέψει τα υπόλοιπα σκατά που δεν έχουν τ αρχίδια να δηλώσουν ανοιχτά τις φιλοακροδεξιές τους τάσεις καθ ότι ξέρουν πως όταν η Ν.Δ πέσει, όλοι αυτοί θα βρεθούν στην καλύτερη στη φυλακή και στη χειρότερη κρεμασμένοι. Καλά τα πάει ο κυρ Σταύρος. Ο πρώτος που θα στείλει θα είναι ο Βενιζέλος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έμαθα έκανε πρόταση στο Λαζόπουλο να είναι στο ψηφοδέλτιο του. Όταν επιζητείς τις ψήφους που μπορεί να σου φέρει ο συντηρητικός συστημικός τυχοδιώκτης Λαζόπουλος ο οποίος κατέχει την υψηλότερη τηλεθέαση σταθερά τα τελευταία χρόνια ανάμεσα στα υπόλοιπα τηλεσκουπίδια, είναι δήλωση κοινωνικού προσανατολισμού. Όχι αριστερού. Σας μένει να κάνετε πρόταση και στο Σουλεΐμάν.

Το ΚΚΕ στην άκρη περιμένει να έρθει και επίσημα η διάλυση του. Μετά την μεγαλοπρεπέστατη εκλογική χυλόπιτα του '12 συντηρητικοποιήθηκε ακόμη περισσότερο έχοντας πλέον μηδαμινή παρέμβαση στην κοινωνία. Όχι δεν βρέχει. Σας φτύνουν.

Ξέρετε τι πιστεύω για τις εκλογές κρίνοντας κι απ την αντίδραση του κόσμου (ξανά) στο άνοιγμα των καταστημάτων την Κυριακή; Θα πάμε ω σαν τα ζώα να κάνουμε αυτό ακριβώς που το σύστημα θέλει να κάνουμε και ύστερα θα γυρίσουμε στη μίζερη ζωούλα μας να βρίζουμε τους "μαλάκες" που "τι μας έκαναν".

Να κοιτάμε και κάνα καθρέφτη καμιά φορά δεν κάνει κακό.

Εγώ όλο τον κοιτάω τελευταία και γελάω.

Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε

Αδυνατώ πλέον εδώ καιρό να βρω λόγο να γράψω για την Ελληνική πραγματικότητα. Πιστεύω πώς αν όλοι αφήναμε τα στυλό και τα πληκτρολόγια κάτω κανείς δεν θα καταλάβαινε την διαφορά, κι αυτό γιατί ο περιοδεύοντας θίασος που λέγεται "Ελληνική κυβέρνηση" τρολάρεται από μόνη της.

Ναζί βουτηγμένοι μέσα στην γελοιότητα της ποταπής τους ύπαρξης. Αυτής εντός της οποίας νομίζουν ότι είναι πρωθυπουργοί, Υπουργοί, Βουλευτές, δημοσιογράφοι.

Ο λόγος που πραγματικά πιστεύω πως κανείς δεν αντιδρά παρ ότι αυτό που βιώνουμε πλέον είναι τραγελαφικό (το όποιο κοινωνικοπολιτικό ναδίρ θα μπορούσε κάποιος να παρατηρήσει στην νεότερη ιστορία μας) είναι ακριβώς το υπερβολικό μέγεθος της ίδιας του της γελοιότητας. Αδύνατον να συλληφθεί έτσι απλά από τον ανθρώπινο νου.

Ώρες ώρες νομίζω ότι ζούμε στο μυαλό του Αρκά.

Δυστυχώς όμως δεν συμβαίνει αυτό. Δεν είναι κόμικ. Άνθρωποι πράγματι αυτοκτονούν. Κρατούμενοι πράγματι βασανίζονται. Ασθενείς πράγματι δεν έχουν φάρμακα. Μετανάστες πράγματι πνίγονται.

Μέσα στην ζάλη ενός χρονικού σημείου που τα όρια της ηθικής έχουν σχεδόν εξαφανιστεί με το απλούστατο τέχνασμα της τοποθέτησης ανήθικων υπανθρώπων από την κορυφή ως την ουρά της κοινωνικής και πολιτικής μας συνοχής, εγώ δεν έχω πια τι να γράψω. 

Ίσως καλύτερα.

Μπαλτάκε πες Αλεύρι

Το  βίντεο Μπαλτάκου-Κασιαδάρη δείχνει με τον πλέον προφανή τρόπο την πολιτική μας πραγματικότητα. Δεν είναι αυτά που είπε ο Μπαλτάκος. Είναι που πιάστηκε κορόιδο από τον Κασιδιάρη. Τι σημαίνει αυτό; Τέτοιου τύπου συνομιλίες και μηχανορραφίες πίσω από κλειστές πόρτες μεταξύ κράτους και παρακράτους είναι σύνηθες και καθημερινό φαινόμενο.
Και πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς; Η Χρυσή Αυγή δεν πετάχτηκε ξαφνικά και κέρδισε την θέση της. Η Χρυσή Αυγή ήρθε και πήρε ακριβώς αυτό που καλλιεργήθηκε από σειρά ετών. Αρκεί να σκεφτούμε την προέλευση της. Πώς έφτασε στο 10% μια συμμορία του 0,001; Που βρέθηκε όλος αυτός ο κόσμος;
Ναι είναι τα λούμπεν στοιχεία της κοινωνίας. Ναι είναι τα σώματα ασφαλείας που εγκατέλειψαν την light Νέα Δημοκρατία και τον παραπαίοντα Καρατζαφέρη. Ποίος ξέχασε άραγε (εγώ πάντως όχι) όταν επί Καραμανλή οι μπάτσοι έκαναν κατάληψη στη Ρηγίλλης ότι ακούγεται ο αντιπρόσωπος τους να φωνάζει on camera όταν προσπάθησαν να τους απομακρύνουν "Απο πού πάτε να μας διώξετε; Απο το σπίτι μας;". Απο το σπίτι τους... 
Είναι όμως και ένα τεράστιο κομμάτι ακόμη της κοινωνίας των απολίτιστων. Χρυσή Αυγή ψήφισαν και οι Χριστιανοταλιμπάν με τις ευλογίες των πατέρων τους. Παρατηρήστε τις εικόνες πίσω από τον Μπαλτάκο. Χρυσή Αυγή ψήφισαν και στελέχη του δημόσιου βίου που ανελίχθησαν με όχημα την Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ και που τώρα είναι σε θέση να παρέχουν εξουσία και πληροφορίες.
Η Χρυσή Αυγή είναι η πραγματική εκπροσώπηση που χρειάζεται το "κράτος" στις συνειδήσεις του κόσμου και το βίντεο αυτό τα λέει όλα.
Εκφασιζόμαστε με γοργούς ρυθμούς και ακόμη κι αν η Χρυσή Αυγή διαλυθεί, ο φασισμός δεν θα το κάνει. Γιατί είναι μέσα μας. Η δίψα για αίμα και τιμωρία. Αυτό μας πουλάνε και το αγοράζουμε άκριτα.
Κανείς άνθρωπος με στοιχειώδεις ηθικούς κανόνες και φραγμούς δεν θα είχε σχέση με το μηχανισμό που κυβερνάει σήμερα. Με τον μηχανισμό που εξοντώνει ζωές, όνειρα, ελπίδες. Όσα λάθη κι αν κάναμε, δεν αξίζει τέτοια τιμωρία σε έναν ολόκληρο λαό.
Και για να προλάβω και τους "μαζί τα φάγαμε" ένα θα γράψω μέρες που είναι. Λίγο πριν βάλετε τα καλά σας να πάτε να ανάψετε δώδεκα παρα πέντε την λαμπάδα σας στο όνομα Του, λίγο πρίν σας πιάσει η "κατάνυξη", λίγο πριν πείτε το πάτερ ημών όπως ο Αντώνης μας ή έστω λίγο πριν καταβροχθίσετε τα αθώα πλάσματα που θα σφαγιαστούν πάλι (για να τιμήσουμε το όνομα Του βεβαίως βεβαίως) θυμηθείτε ότι αυτός ο οποίος "τιμάτε" δεν μίλησε ΠΟΤΕ για τιμωρία. 
Εν αντιθέσει με εμάς τα ανάξια λόγου ανθρωπάρια που ηδονιζόμαστε με τον πόνο του άλλου, αρκεί να είναι μεγαλύτερος από τον δικό μας.

Ίσως

Tη στιγμή ακριβώς που ο φασισμός κερδίζει έδαφος στις συνειδήσεις των ανθρώπων σε παγκόσμιο επίπεδο καταδεικνύοντας την πνευματική φτώχεια που σπάρθηκε στον πλανήτη, εμείς ως Έλληνες βυθιζόμαστε σε ζοφερό σκοτάδι. Παρακολουθείς στα social media ότι ακόμη και οι ως εχθές αισιόδοξες φωνές έχουν αρχίσει να βγάζουν κραυγές αγωνίας και απόγνωσης.

Το παιχνίδι δείχνει να έχει χαθεί κατα κράτος και η συντριβή φαντάζει ως ο μοναδικός όρος να αντικατοπτρίσει αυτό που συμβαίνει στην Ελληνική κοινωνία. Τα media πλήρως ενορχηστρωμένα, πολιτικές σταδιακής αποσύνθεσης, ο ΣΥΡΙΖΑ όσο πλησιάζουν οι εκλογές τόσο περισσότερο πείθει για την φιλελεύθερη στροφή του, η απόγνωση ο θυμός και η οργή κυριαρχούν στην καθημερινότητα μας.  Η σιωπή και το μούδιασμα έχουν τον πρώτο λόγο, η αποχή από τα κοινά τον δεύτερο. Η φαινομενική ησυχία μεταφράζεται με όρους του χθες σαν παράδοση άνευ όρων.

Επαναλαμβάνω, με όρους του χθες. Αν κυκλοφορήσεις όμως εκεί έξω διαπιστώνεις ότι η κοινωνία ανασυντάσσεται. Μια νέα γενιά με νέα όπλα βράζει από δημιουργικότητα και δίψα για ελευθερία. Οι καινούριες ιδέες ξεπηδάνε σαν τα μανιτάρια και η θέληση για μάχη φουντώνει.

Και ο κοινός νους ως μεγάλος στρατηγός ίσως αποφάσισε ότι δεν θα πάει σε μια μάχη απέναντι σε ζόμπι με κλόπς που δεν μπορεί να κερδίσει. Ίσως η μάχη να δοθεί σε διαφορετικό γήπεδο... εντός έδρας... λέω ίσως...

Η νέα τάξη πραγμάτων επιτίθεται με έναν πραγματικά καινούριο και αδυσώπητο τρόπο. Δεν πυροβολεί πια την σάρκα σου, πυροβολεί τα όνειρα σου.

Όσο ο περιφερόμενος θίασος ανεβάζει τις παραστάσεις του στους enikous και λοιπούς μεγαλοτιποτάδες, όσο πρώτο θέμα γίνονται οι άνθρωποι που συνεθλίβησαν από το σύστημα και απέμεινε μέσα τους μόνο το κτήνος, τόσο μια κοινωνία σκεπτόμενων ανθρώπων από κάτω ετοιμάζεται. Δεν ξέρει ούτε τι ούτε πως. Ξέρει όμως πως τη σωστή ώρα θα είναι έτοιμη.

Δεν θα θυμίζει κάτι που ξέρουμε, δεν θα θυμίζει κάτι που ίσως να έχουμε φανταστεί. Στο τέλος της ημέρας όμως θα έχουν κερδίσει οι Άνθρωποι και ο καθένας θα έχει ακριβώς την θέση που του αξίζει.

Μια στιγμή τα χρόνια

Και θες να πατήσεις το stop μα δε γίνεται. Κάποιος ξήλωσε τα κουμπιά. Η έστω το pause. 

Έτσι για λίγο να παρατείνεις τη γλυκιά στιγμή που ξέρεις πως θα περάσει και θ αφήσει μόνο ίχνη. Κι ο χρόνος θα περνά και το ίχνος όλο θα απλώνει και θα διαλύεται. Όπως τα καύσιμα των αεροπλάνων. Θα πάψει να είναι συμπαγής, θα αναλυθεί σε κομμάτια, θα εξαφανιστεί. 

Κι εσύ θα στέκεις απλώνοντας τα χέρια στο κενό, βλέποντας την να παραδίδει το τίποτα στο πάντα. Να δίνει τη θέση της στη ζωή που πάνω της ταξιδεύεις κουβαλώντας τις αναμνήσεις σου. Κι όσο στο ατέρμονο παιχνίδι όλα περνούν και χάνονται, όσο τα χρόνια γεμίζουν το τσουβάλι σου εσύ προχωράς δίχως να κάτσεις στην άκρη, δίχως να πάψεις να κινείσαι στο υδάτινο άρμα. 

Το βήμα σου πια καθυστερεί. Είναι ο βηματισμός της νύχτας που τα κάνει όλα πιο δύσκολα και πιο καθαρά. Παρατηρείς καλύτερα πια, η θαμπάδα έφυγε απ το βλέμμα σου. Η αλήθεια έστεκε πάντα εκεί. 

Και όσο ο χρόνος σου μικραίνει τόσο περισσότερο τον θυσιάζεις για να τη δεις. Τι ειρωνεία. Ένα express τα χρόνια, μια στιγμή ανάμεσα σε δισεκατομμύρια ζωές. Σου χτυπά την πόρτα και σε βγάζει έξω στην αδυσώπητη μάχη να κονταροχτυπηθείς με τον εαυτό σου. Κάποιος θα χάσει. Η εσύ η Εσύ.

Κάνε την μάχη να αξίζει.

To σαμπουάν

Άνοιξε την πόρτα και βγήκε απ το σπίτι μουδιασμένος. Ο μεσημεριανός ήλιος τον τύφλωσε. Έψαξε το κεφάλι του μα τα γυαλιά του δεν ήταν εκεί. Είχε ήδη κατέβει τις σκάλες και δεν είχε κανένα σκοπό να ξανακάνει την διαδρομή μέχρι το διαμέρισμα του. Πήρε το δρόμο για την έβγα, ανάμεσα σε κόσμο που γύριζε ή πήγαινε στη δουλειά του. Δεν τον ένοιαζε που όλοι τον κοιτούσαν. Έφτασε και μπήκε μέσα σε κατάσταση παροξυσμού που επιτέλους θα έβρισκε κάτι να βρέξει το στόμα του. Άπραξε ένα μπουκάλι, πλήρωσε με τα χάλκινα και βγήκε σα σίφουνας. Είχε σβήσει πια το τσιγάρο, οι περαστικοί δεν τον κοιτούσαν. Άνοιξε την πόρτα της πολυκατοικίας και αρχικά κατευθύνθηκε προς το ασανσέρ για να συνειδητοποιήσει σύντομα ότι είναι χαλασμένο εδώ και μια εβδομάδα. Έσυρε το κορμί του με τις σκάλες για τέσσερις ορόφους. Φτάνοντας η ανάβαση είχε πάρει στο μυαλό του διαστάσεις έβερεστ και έτσι θεώρησε ότι του άξιζε η λιχουδιά που μόλις είχε αγοράσει. Άνοιξε το μπουκάλι και το έφερε στο στόμα του. Μονομιάς έφτυσε τα πάντα τριγύρω. Σάλια και φούσκες τρέχαν από το στόμα του.

“Όχι ρε πούστη, πάλι το σαμπουάν έπιασα”

Η παρακμή χορηγός εις τους αιώνες

Τον Αύγουστο Κορτω δεν τον συμπαθώ. Ούτε αυτόν ούτε και το λογοτεχνικό του και όχι μόνο παρεάκι. Άλλωστε, ας μην κρυβόμαστε, η τέχνη στην Ελλάδα ακολουθεί τους κανόνες και την στάθμη του κοινωνικού συνόλου. Πολιτισμός χωρίς πολίτες δεν υπάρχει. Πάντα σ αυτές τις περιπτώσεις μου έρχεται στο μυαλό ο Ντίνος Χριστιανόπουλος. Είτε σου αρέσει είτε όχι, είτε τον γουστάρεις είτε όχι, η δήλωση του ότι είναι τόση η κατάντια της Ελλάδας που οι μεγαλύτεροι εν ζωή ποιητές είμαστε εγώ και η Δημουλά σε αναγκάζει να του βγάλεις το καπέλο.

Ο Δήμος Βερύκιος απ την άλλη είναι ένας άνθρωπος του οποίου η επαγγελματική στάθμη και ποιότητα με ανάγκαζε κάθε φορά που τον έβλεπα όλα αυτά τα χρόνια, να βάζω τα γέλια. Ακολουθώντας πιστά τον συρφετό της Ελληνικής δημοσιογραφίας θα μπορούσε εύκολα να έχει μεταπηδήσει στην πολιτική από χρόνια. Μην σου πω να είναι και υπουργός. Θα μπορούσε να ανήκει στην σημερινή γενιά πολιτικών. Αυτών των οποίων το εγκεφαλογράφημα είναι ευθεία γραμμή.

Για γέλια και για κλάματα. Η μάλλον μόνο για κλάματα. Γιατί διαπιστώνω ότι όλα αυτά τα χρόνια έπρεπε να κλαίω και όχι να γελάω. Ίσως έτσι να ήταν διαφορετικά τα πράγματα. 

Στο λάκο που ζούμε ο καθένας λέει πως κάνει οτι δουλεία του καπνίσει, χτίζει και ένα κόσμο γύρω απ αυτό και μετά αναμετράτε με τους υπόλοιπους τριγύρω για το ποιος είναι η μεγαλύτερη κουράδα. Και καθόμαστε εμείς να παρακολουθούμε.

Ο Αύγουστος Κορτω μια ή δύο μέρες πριν το ξέρασμα του Βερύκιου Onair είχε δηλώσει για την έκδοση του βιβλίου του Κουφοντίνα: 
"Βέβαια, αν όλοι οι εκδοτικοί οίκοι γύριζαν την πλάτη στον Κουφοντίνα και απέρριπταν το βιβλίο του αναφανδόν, δεν θα επρόκειτο για στέρηση ελευθερίας του λόγου, αλλά για αξιοπρέπεια του εκδοτικού κόσμου. Φεύ, η ξετσιπωσιά και η φιλαργυρία έχουν τον πρώτο λόγο"

Ενώ στην επιστολή που ανακοινώνει ότι θα κινηθεί δικαστικά εναντίον του Βερίκυου λίγο αργότερα λέει:
"Κι άλλοτε πάλι, όταν ο λόγος γίνεται όπλο για απρόκλητη επίθεση, προσβολή και ισοπέδωση της προσωπικότητας και του έργου ενός ανθρώπου μόνο και μόνο επειδή τυχαίνει να ανήκει σε μια μειονότητα, τότε το εκπεφρασμένο, ρατσιστικό μίσος στρέφεται ενάντια σε κάθε άτομο που προσπαθεί να διεκδικήσει την προσωπική του ελευθερία και την αξιοπρεπή του μεταχείριση από το κράτος και τους συνανθρώπους του"

Απλά για να τα ξεκαθαρίζουμε. Αν αύριο μεθαύριο ο Βερύκιος γίνει Υπουργός της φασίζουσας κυβέρνησης μας και ανακοινώσει ότι θα πάψουν να εκδίδονται βιβλία από gay συγγραφείς, δε θα έχει απέναντι του τον Κορτώ που "στο όνομα και τη μνήμη των γενναίων ανδρών και γυναικών που αγωνίστηκαν για την ελευθερία που μπορώ και απολαμβάνω σήμερα, και για την αποφυγή περαιτέρω στοχοποίησης και θυματοποίησης αθώων συνανθρώπων μου, προσφεύγω στη δικαιοσύνη".

Θα έχει απέναντι του εμένα (ίσως κι εσένα) που πιστεύει πως το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια και την ελευθερία του λόγου είναι σε ΟΛΟΥΣ. Όχι μόνο στους "δικούς" μας.

Υ.Γ1: Ο τίτλος του άρθρου είναι κλεμμένος από το πολύ προφητικό τραγούδι των Βαβυλώνα Βλακειάδα 2004, γραμμένο 15 χρόνια πριν. Τότε που πήραμε τους Ολυμπιακούς ντε. Τότε που η Gianna agglopoulou-daskalakis πανηγύριζε μαζί με τον Σημιταρά (κι εμείς με τα πλαστικά μας σημαιάκια) επειδή το αρχέω πνέβμα αθάνατω θα γύριζε στην Ελλάδα.

Υ.Γ2: Φάτε αρχέω πνέβμα αθάνατω τώρα να γουστάρετε.

Η δικτατορία της βλακείας

Έχω ανακαλύψει ένα πολύ ωραίο παιχνίδι τελευταία. Προσπαθώ να φτιάξω τις ιστορίες που αφορούν τα συμβάντα πριν από την γνωστοποίηση μιας απόφασης προς τα έξω. Δικές μου ιστορίες, στο δικό μου κεφάλι.

Γιατί ο Σταύρος Θεοδωράκης αποφάσισε να φτιάξει κόμμα; Τον πήρε π.χ ο Ψυχάρης και του είπε να κατέβει για αντιπερισπασμό; Δεν πάει καλά το προπαγανδιστικό του site και είπε να βγάλει κάνα φράγκο; Ενημερώθηκε για κάποια επερχόμενη στρατιωτική δικτατορία και βγήκε τώρα για να χει ευκαιρία να το παίξει επαναστάτης πριν αυτοεξοριστεί στις Μαλβίδες; Μήπως ο predator θα κάνει επιδρομή στον πλανήτη με την φυλή του και ο Αντώνης αποφάσισε οτι μόνο οι πολιτικοί αρχηγοί θα μπουν στην κάψουλα που θα τους εκτοξεύσει μακριά από τον πλανήτη; Μήπως αποφάσισαν να τον διορίσουν οι Ελ; Αμείλικτα τα ερωτήματα

Το ίδιο κάνω με κάθε ευκαιρία τελευταία. Ως παλιός φίλος των θεωριών συνωμοσίας φτιάχνω εύκολα πολλά σενάρια μπαμ μπαμ.

Μόλις όμως μου περάσει η έξαψη της δημιουργίας, ανακάθομαι για να καταλήξω εκεί που καταλήγω πάντα.

Δεν υπάρχουν θεωρίες συνωμοσίας και σκοτεινά κέντρα που ελέγχουν τις τύχες του πλανήτη μέσα από βαθιά σπήλαια που η είσοδο τους βρίσκεται στο κέντρο της ανταρκτικής. Η κάθε απόφαση είναι πολύ πιο βαθιά ανθρώπινη απ όσο θέλουμε να πιστεύουμε. Ίσως γιατί δεν βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση του πρωταγωνιστή.

Γιατί ο Θεοδωράκης φτιάχνει κόμμα λοιπόν; Τον χρησιμοποιώ ως παράδειγμα επειδή είναι στην επικαιρότητα, όχι επειδή τον θεωρώ περισσότερο βλάκα από τον Τζήμερο π.χ. Όλοι τούτοι σ ένα καζάνι βράζουνε.

Η απόφαση λοιπόν είναι καιροσκοπικού χαρακτήρα, όπως όλες οι αποφάσεις που παίρνουν άνθρωποι στο παγκόσμιο προσκήνιο. Ένα κράμα ματαιοδοξίας και βλακείας. Να κονομίσουμε κάνα φραγκάκι, να κάνουμε το κομμάτι μας, να παίξει κάνα γκομενάκι παραπάνω να κάνω και καμιά χάρη σε κάνα φίλο. Θα κάνω την μαλακία μου κι ότι βγει.

Χωρίς σαφή στόχο, πρόγραμμα και λόγο ύπαρξης φιγούρες που η οντότητα τους μετριέται μόνο από τα νούμερα της AGB που προκύπτουν από λοβοτομημένους τηλεθεατές σε συνδυασμό με τα χορηγικά μαγειρέματα.

Δεν νομίζω ότι αυτή η τακτική αλλάζει και πολύ ανάμεσα σε ανθρώπους και βαθμίδες. Ποιος νοήμων δηλαδή συστημικός οικονομολόγος του κάθε οίκου αξιολόγησης θα έφτιαχνε το παγκόσμιο σκηνικό όπως είναι αν τον ενδιέφερε να έχει κέρδος σε βάθος χρόνου; Γιατί καλά έρχεται τώρα. Σε 20-30 χρόνια με τον μισό πλανήτη κάτω από το όριο της φτώχειας; Σε ποιο αγοραστικό θα πουλήσει αυτός το υπερκέρδος που θα παράγει; Ποιος ζει ποιος πεθαίνει θα μου πείτε μέχρι τότε. Ε το ίδιο λέει κι αυτός.

Η βλακεία και ο τυχοδιωκτισμός έχει κυριεύσει τον κόσμο κι εμείς ψάχνουμε την απάντηση στους εξωγήινους. Γι αυτό δεν την βρίσκουμε.

H χορτοφαγία ως ένδειξη πολιτισμού

Kαιρό τώρα τριβελίζει το μυαλό μου να γράψω ένα κείμενο για το θέμα μα πάντα σταματάω.  Ίσως γιατί δεν ξέρω από ποια πόρτα να μπω, από που να το πιάσω.

Ένα θέμα που πιάνεται με τα κατάβαθα της ύπαρξης μας, «ριγμένο» την εποχή της παγκοσμιοποίησης όσο κανένα άλλο. Μια βόμβα στα θεμέλια της ανθρωπότητας, τόσο καλά τοποθετημένη που τρομάζει και τους πιο έμπειρους «πυροτεχνουργούς». Αυτή η βόμβα έχει όνομα και λέγεται διατροφή.

Δύο τεράστια κομμάτια είναι αυτά στα οποία χωρίζεται. Το βιολογικό και το ηθικό. Αποφάσισα να ρίξω βάρος στο ηθικό κομμάτι και θα αναφερθώ πολύ λίγο στο καθαρά βιολογικό, όχι γιατί το θεωρώ ελάσσονος σημασίας αλλά επειδή θα πρέπει να το θέσω με ένα πλάνο όρων που άπτονται της ιατρικής επιστήμης ενώ πλέον στην εποχή που ζούμε όλα βρίσκονται μπροστά στην  οθόνη μας με ένα κλικ. Η ευχή και η κατάρα της εποχής της πληροφορίας.

Ξέρατε ότι οι γιατροί στα σχεδόν 15 χρόνια πανεπιστημιακής και κλινικής εκπαίδευσης που λαμβάνουν δεν διδάσκονται ούτε μια ώρα κάτι σχετικό με την διατροφή;

Ας κάνω την γνωστή παρομοίωση του ανθρωπίνου σώματος με το εργοστάσιο. Το ανθρώπινο σώμα λοιπόν είναι ένα εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας. Είναι λιγάκι διαφορετικό από τα εργοστάσια που ξέρουμε κι αυτό γιατί έχει την εξής ιδιομορφία: Μόνο του αναπαράγει τον εαυτό του ξανά ξανά. Δεν έχω τον ίδιο πνεύμονα που είχα πριν πέντε χρόνια, ούτε το ίδιο δέρμα που είχα πριν δυο χρόνια. Όλα τους τα κύτταρα ξαναφτιάχνονται από την αρχή. Και το ερώτημα που τίθεται: Τι συμβαίνει με τις πρώτες ύλες;

Ας παρομοιάσουμε τον γιατρό με την αρχιμηχανικό ο οποίος πηγαίνει να ελέγξει το εργοστάσιο, να διαπιστώσει τις δυσλειτουργίες και να βοηθήσει να διορθωθούν. Αν ένα εξάρτημα δεν λειτουργεί, θα κοιτάξει πως μέσω των χημικών βοηθημάτων θα κάνει το εργοστάσιο να το επανεκκινήσει ή να φτιάξει ένα καινούριο ή αν είναι πλήρως αχρηστευμένο θα φροντίσει να προμηθεύσει ο ίδιος το εργοστάσιο από εξωτερική πηγή αυτά τα οποία του στερεί το «χαλασμένο» εξάρτημα.

Πώς όμως ο οργανισμός φτιάχνει, διορθώνει και ανανεώνει τον εαυτό του;  Χρησιμοποιώντας τις πρώτες ύλες που προσλαμβάνει μέσω της τροφής.

Και εδώ τίθενται τα καίρια ερώτημα. Αν η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη όπως διατείνεται η σύγχρονη ιατρική, πώς ο αρχιμηχανικός που λέγεται γιατρός μπορεί πράγματι να φροντίσει το εργοστάσιο που λέγεται οργανισμός όταν αγνοεί εντελώς τον ρόλο των πρώτων υλών που χρησιμοποιούνται; Κατα πόσον είναι σε θέση να φτιάξει τις δυσλειτουργίες όταν το εργοστάσιο χρησιμοποιεί πρώτες ύλες κατώτατης ποιότητας όπως το κρέας; Και τελικά γιατί εφ’όσον σύμφωνα με τις μελέτες που έχει στα χέρια του όλες οι ασθένειες που μαστίζουν τον σύγχρονο πολιτισμό (καρκίνος,  στεφανιαίες νόσοι, διαβήτης, οστεοπόρωση κ.α)έχουν να κάνουν με την διατροφή και ειδικότερα με την υπερκατανάλωση του τοξικού κρέατος και γενικά των ζωικών παραγώγων εξακολουθεί να τις αγνοεί;

Κλείνω το κομμάτι αυτό καθ ότι όπως προείπα όλες οι πληροφορίες που κάποιος χρειάζεται είναι πανεύκολα προσβάσιμες.

Και πάω στο ηθικό κομμάτι. 56 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ χερσαία πλάσματα αυτού του πλανήτη(χώρια την αλιεία) θανατώνονται ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ για να τραφεί ο δυτικός άνθρωπος. Είναι περίπου 10 φορές ο ανθρώπινος πληθυσμός. Είναι 1.000 φορές ο αριθμός των θυμάτων του Β’ παγκοσμίου πολέμου.

Σας καλώ να αναλογιστείτε τον αριθμό.

Αναρωτιέμαι καμιά φορά αν κάποιος εξωγήινος προηγμένος πολιτισμός κατέβαινε στη γη, ποιόν θα θεωρούσε πιο παρανοϊκό; Τον Χίτλερ με την πολεμική του μηχανή ή τον σύγχρονο δυτικό άνθρωπο με το μαχαιροπίρουνο του;

Το νούμερο είναι ιλιγγιώδες. Και το ακόμη πιο τρομακτικό της υπόθεσης είναι ότι αυτός ο αριθμός δεν είναι ικανός να καλύψει παρ όλ αυτα τις διατροφικές ανάγκες του πλανήτη. Καλύπτει τις ανάγκες του δυτικού ανθρώπου, δηλαδή του μισού πλανήτη. Στον υπόλοιπο συνήθως οι άνθρωποι υποσιτίζονται καθώς άνθρωποι σε ολόκληρες Ηπείρους όπως η Ασία και η Αφρική αδυνατούν να καλύψουν ακόμη και τις βασικές διατροφικές τους ανάγκες.

Πάμε παρακάτω. Τα ζώα για τα οποία συζητάμε δεν ζουν Ζωή χαρισάμενη πριν φτάσουν στο πιάτο μας. Ζούνε και μεγαλώνουν σε φάρμες εργοστάσια. Τα αρπάζουν από τις μανάδες τους μωρά. Τους κόβουν ράμφη κλπ αν είναι πτηνά διότι από το στρες τρελαίνονται και τραυματίζουν το ένα το άλλο. Τα γεμίζουν ορμόνες για να μεγαλώσουν αφύσικα γρήγορα πράγμα που τους δημιουργεί αναπηρίες, δυσπλασίες και φρικτούς πόνους. Τα ταΐζουν αντιβιώσεις για να μην πεθάνουν από τις μολύνσεις που δημιουργούνται στις άθλιες συνθήκες που ζουν. Άν είσαι κότα ζεις όλη σου την ζωή σε χώρο ίσο με μια κόλλα Α4. Αν είσαι γαλακτοπαραγωγική αγελάδα βιάζεσαι κάθε λίγο και λιγάκι. Η τρως τους Πεθαμένους συγγενείς σου και γίνεσαι πλέον μια «τρελή» αγελάδα.

Στο τέλος αυτής της μικρής μίζερης ζωής τους, φτάνουν στο σφαγείο όπου λόγω των ανεπαρκών ελέγχων και ενδιαφέροντος του προσωπικού σφάζονται ζωντανά καθώς αντιλαμβάνονται πλήρως τι συμβαίνει τριγύρω τους. Τα γουρούνια για παράδειγμα είναι ζώα πανέξυπνα τα οποία διαθέτουν την συνείδηση ενός πεντάχρονου παιδιού.

Κοιτάξτε το πεντάχρονο παιδί σας και αναλογιστείτε. Είναι μόνο του, μακριά σας εδώ και καιρό, άρρωστο και βασανισμένο. Το βάζουν με την βία σε ένα δωμάτιο πλημμυρισμένο στο αίμα, με τους φίλους του να κρέμονται ήδη από τσιγκέλια ζωντανοί με τις καρωτίδες τους κομμένες και έρχεται η σειρά του. Και όλα αυτά, επειδή κάποιο είδος «ανώτερο» επιθυμεί το βράδυ βλέποντας τα τηλεσκουπίδια του να φάει το σουβλάκι του.

Δεν σας φτάνουν αυτά; Σύμφωνα με τις πιο σύγχρονες ανεξάρτητες έρευνες  η ενασχόληση με την κτηνοτροφία είναι από τις πιο επιβλαβείς για το περιβάλλον εργασίες. Τεράστιες δασικές εκτάσεις αποψιλώνονται για να χτιστούν οι βιομηχανικές φάρμες. Η τριγύρω περιοχή καθώς και ο υδροφόρος ορίζοντας μολύνονται ανεπιστρεπτί από τα τοξικά οργανικά απόβλητα των εργοστασίων ενώ η παραγωγή του μεθανίου από τα ζώα παίζει σημαντικό ρόλο στο φαινόμενο της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Η αλόγιστη χρήση αντιβιοτικών σκευασμάτων κάνει τα βακτήρια ανθεκτικά και άρα επιβλαβή για την δημόσια υγεία ενώ νέες ασθένειες όπως η σπογγώδης εγκεφαλοπάθεια ξεπετάγονται λόγω της παρα φύση ζωής που κάνουν τα ζώα.

Αν ακόμη έχετε αμφιβολίες, φτάνει να σκεφτείτε ότι η τροφή που καταναλώνουν να ζώα στις μονάδες θα αρκούσε από μόνη της για να λύσει το παγκόσμιο πρόβλημα της πείνας. Ενώ αντίθετα αν όλος ο πλανήτης κατανάλωνε στα πρότυπα του δυτικού-burger-πολιτισμού, θα χρειαζόμασταν έκταση ίση με τρεις γαίες για να μας θρέψει.

Αυτά είναι μόνο κάποια από τα στοιχεία για την φρικτή κατάσταση που συμβαίνει τριγύρω μας, εξαιτίας μας και τελικά εις βάρος της υγείας μας. Και όχι μόνο. Ώς προηγμένο είδος που είμαστε πρέπει σιγά σιγά να αναρωτιόμαστε το είδος του πολιτισμού που θέλουμε να χτίσουμε. Είμαστε μέρος ενός συστήματος το οποίο δημιουργήθηκε για να υπάρχει και να εξελίσσεται με αρμονία και ισορροπία. Άν κάποιος θεός μας έδωσε το δικαίωμα να διαχειριστούμε αυτή τη μικρή γωνίτσα του σύμπαντος, δεν φαντάζομαι ότι το έκανε γιατί πίστεψε ότι θα χρησιμοποιήσουμε το νου μας για να προκαλέσουμε αυτό το αιματοκύλισμα. Είμαστε ικανοί για καλύτερα πράγματα και αν θέλουμε να τα κατακτήσουμε είναι επιτακτικό να ξεκινήσουμε από το πιάτο μας..

• "Εγώ, από τη μεριά μου, αναρωτιέμαι από τί είδους αίσθημα, μυαλό ή λόγο κατεχόταν αυτός ο άνθρωπος που πρώτος μόλυνε το στόμα του με αίμα, και επέτρεψε στα χείλη του να αγγίξουν τη σάρκα ενός δολοφονημένου όντος. Που έστρωσε το τραπέζι του με τις κατακρεουργημένες μορφές των νεκρών σωμάτων, και ισχυρίστηκε ως καθημερινή τροφή και νόστιμα πιάτα αυτά που ήξερε πως ήταν όντα προικισμένα με κίνηση, με αντίληψη και με φωνή." ~ Πλούταρχος 

• "Είναι άποψή μου πως ο χορτοφαγικός τρόπος ζωής με τα αγνά φυσικά αποτελέσματά του στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση θα επηρέαζε με τον πιο ευεργετικό τρόπο τη μοίρα της ανθρωπότητας." ~ Άλμπερτ Αϊνστάιν 
• "Όσο ο Άνθρωπος συνεχίζει να είναι ο άσπλαχνος καταστροφέας των κατώτερων ζώντων όντων δεν θα γνωρίσει ποτέ υγεία και ειρήνη. Γιατί όσο οι άνθρωποι κατασφάζουν τα ζώα, θα σκοτώνουν ο ένας τον άλλο. Πράγματι, αυτός που σπείρει τον καρπό του φόνου και του πόνου δεν μπορεί να δρέψει χαρά και αγάπη." ~ Πυθαγόρας 
• "Το αισθάνομαι πως η πνευματική πρόοδος όντως απαιτεί, σε κάποιο στάδιο, πως πρέπει να σταματήσουμε να σκοτώνουμε τα συντροφικά μας πλάσματα για την ικανοποίηση των σωματικών μας γούστων." "Το μεγαλείο ενός έθνους και η ηθική του πρόοδος κρίνεται απο το πως φέρεται στα ζώα. Στο μυαλό μου, η ζωή ενός προβάτου δεν είναι λιγότερη πολύτιμη από αυτή ενός ανθρώπου." ~Μαχάτμα Γκάντι 
• "Το Άουσβιτς ξεκινά κάθε φορά που κάποιος κοιτά ένα σφαγείο και σκέφτεται: είναι μόνο ζώα." ~ Θεοντόρ Αντόρνο 
• "Το να γίνεις χορτοφάγος είναι να εισέρχεσαι στο ποτάμι που οδηγεί στη νιρβάνα." ~ Βούδας 

Πηγές:

*Earthlings

*Τρώγοντας ζώα Foer-jonathan Safran Εκδόσεις μελάνι

*Making the connection

*http://psychanimalvegan.blogspot.gr/

*http://humanisticecology.blogspot.gr/

*http://veganmamagr.blogspot.gr/